ชื่อไทย   ขมิ้น

ชื่อท้องถิ่น   ขมิ้นชัน(กลาง ใต้) / ขมิ้นแกง ขมิ้นหยอก ขมิ้นหัว (เชียงใหม่)/ ขี้มิ้น หมิ้น (ตรัง ใต้)

ชื่อสามัญ   Common turmeric/ Turmeric

ชื่อวิทยาศาสตร์   Curcuma longa L.

สกุล   Curcuma

สปีชีส์   longa

ชื่อพ้อง

Amomum curcuma Jacq.

Curcuma brog Valeton

Curcuma domestica Valeton

ชื่อวงศ์   ZINGIBERACEAE

กลุ่มพรรณไม้

ไม้ดอก

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์

ลำต้น เป็นไม้ลงหัวจำพวกว่านหรือขิง และเป็นไม้ล้มลุก ลำต้นใต้ดินเป็นเหง้าและแหง่งมีสีเหลืองจัด

ใบ ใบโตกว่าใบกระชาย

ดอก เป็นช่อแทงออกจากเหง้า แทรกขึ้นมาระหว่างก้านใบ รูปทรงกระบอก กลีบดอกสีเหลืองอ่อน ใบประดับสีเขียวอ่อนหรือสีนวล บานครั้งละ 3-4 ดอก ผล รูปกลมมี 3 พู

สภาพนิเวศ

ร่มรำไร

สภาพนิเวศวิทยา

ปลูกได้ดีตั้งแต่ระดับทะเลปานกลางจนถึงที่ความสูง 1350 ม.

ต้องการน้ำฝนปีละ 125-225 มม. ชอบดินร่วนปนทราย และระบายน้ำได้ดี

ถิ่นกำเนิด

ขมิ้นเป็นพืชพื้นเมืองของประเทศในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

	การกระจายพันธุ์ แพร่กระจายไปยังยุโรปและส่วนต่างๆทั่วโลก การปลูกและการขยายพันธุ์ ขยายพันธุ์โดยใช้เหง้า และแง่ง ระยะเวลาการติดดอก พฤษภาคม-ตุลาคม ประเภทการใช้ประโยชน์ อาหาร,สมุนไพร
เหง้า มีสรรพคุณในการฆ่าเชื้อแบคทีเรีย เชื้อรา ช่วยในเรื่องลดการอักเสบของแผล และผิวหนังช่วยเร่งการสร้างน้ำดีทำให้ร่างกายสามารถย่อยอาหารได้ดีมากขึ้น ทำให้ช่วยบรรเทาอาการท้องแน่น ท้องอืด ท้องเฟ้อ ช่วยขับลม

ที่มา : 

https://www.royalparkrajapruek.org/Plants